"Queicoa", significa en Barallete, a lingua dos afiadores; Deus, heroe, loitadoror, ser grande, mítico. Dende hai máis de tres séculos ata os nosos días, aos vellos afiadores de moita sona, moitos camiños e milleiros de quilómetros as suas costas, chámanlles"Queicoas".

Eran homes bravos, duros, curtidos de traballar nos campos dunha das zonas máis probes de Europa. Por iso as montañas galaicas cuspíanos ao mundo en viaxe a ningunha parte e coa única compaña do xirar dunha roda.

Se camiñaban, soñaban.
Se afiaban, vivían.
Se paraban, perecían.

Esta é a súa historia e estos son os seus rostros...